شول، هراتی و تاجیک، آن شب بی امان جنگیدند.

ارتش دشمن سر در گم و ناتوان از هر گونه تصمیم گیری، مستأصل شده بود.عملیات با قوت و قدرت به پیش می رفت.

امّا خبر شهادت فرمانده گردان ها یکی پس از دیگری، کمر حاج قاسم را می شکند به طوری که در مواردی دوستان مصلحت می بینند که خبر را از او پنهان کنند.

اما در دل دریایی فرمانده لشکر 41 ثارالله، غوغایی بر پا می شود که هنوز پس از سال ها به آرامش نرسیده است.

قاسم میرحسینی جانشین و میرلشکر، یونس زنگی آبادی و مهدی زندی نیا فرماندهان تیپ، حسین تاجیک،‌رضا قربانزاده، علی ژاله، علی محمّدی، علی بینا، حسن هراتی اسکندری، کیومرث احسانی، ماشاالله رشیدی، علی عابدینی و علی یارشول فرماندهان گردان،‌ذبیح الله دریجانی؛ محمّدگرامی و مهدی تهامی، معاونین ستاد، محمّدعلی ابراهیمی، محمّد مشایخی و رضا اتحادی از مخابرات،‌مهندسی رزمی و بهداری از جمله مسئولین و فرماندهان شهید لشکر ثارالله در کربلای 5 بودند که هر یک در هنگامه ی دعوت، لبیک گویان پر کشیدند.

لشکر ثارالله در این عملیات،41 مفقودالاثر،7 آزاده و 547 شهید تقدیم نمود. شهدایی که وصف آنها از حوصله ی این مختصرنوشتار، خارج است و قلم را یارا و توان توصیف آنها نیست. لذا بسنده می کنیم به ذکر جملاتی از برخی شهیدان این عملیات که سراسر پند و اندرز و حکمت است.

سردار شهید میر قاسم میرحسینی:

به خدا گفته ام که هر کس مرا به شهادت برساند، پیش جدّم فاطمه زهرا سلام الله علیها شفاعتش می کنم. از خدا اذن می گیرم و شفاعتش می کنم.

پدر و مادرم! تکلیف حسینی اقتضا کرد که در جبهه حضور پیدا کنم. از دست دادن جوان سخت است اما چون رضایت خدا بالاتر از هر چیزی است، شما هم باید راضی باشید به رضای خدا. فرزندتان امانتی بیش نبود، خدا امانتش را از شما گرفت. خدا مرا به شما داد و حالا از شما گرفته است. مع ذلک اندوه معنی پیدا نمی کند. من شرمنده ام، وقتی به سنّی رسیدم که خودم را یافتم، در کنار شما نبودم تا قسمتی از خدمات بی شمار و زحمات زیادی که در جهت رشد و پرورش من متحمل شدید، ادا کنم. از تشکر کردن و عذرخواهی کردن بابت زحمات ارزنده تان زبانم عاجز است.

سردار شهید حاج یونس زنگی آبادی:

خطاب به همسرش:

من و تو با هم حساب داریم، تو به گردن من حق داری همان طور که من به گردن تو حق دارم.در مورد من تو حقّت را به جا آورده ای، خوب هم به جا آورده ای.حقّا که زن خوب و با انصافی هستی و من نه تنها از تو گله ای ندارم، که از تو به خاطر صبرت ممنون هم هستم.از خدا می خواهم به تو اجر بدهد.

مطمئن باش اگر پذیرفته شوم به روز قیامت، اگر خدا اذن دهد، اولین کسی را که شفاعت کنم تویی.

سردار شهید حاج علی محمّدی پور:

بچه های گردان دور حاج علی جمع شده اند و او دارد سرنوشت بچه ها را بیان می کند:

حسین برادرم ،‌چه بخواهد و چه نخواهد، شهید خواهد شد.

نجمیان، سید کاظم و برادرش، مهدی امراللهی و غلام نهویی هم شهید می شوند.

جواد کامرانی و عباس علیزاده زخمی می شوند.

رضا قربانی، محمود حسن زاده دو دوست با وفا، با هم شهید می شوند.

ثمره نه شهید می شود و نه مجروح.

همه پیش بینی ها ی حاج علی درست از کار در آمد. او حتی نحوه ی شهادت خودش را هم گفت.

این عملیات برای من آخرین عملیات خواهد بود. من دیگر بر نمی گردم. خواب دیدم پرچمی را داده اند به دستم.من پرچم را می برم تا برسانم به دژ، ولی به آن نمی رسم. می دانم که نرسیده به دژ، شهید و از زندان دنیا رها خواهم شد.

 

سردار شهید حاج مهدی زندی نیا:

ما پیرو دستوریم. سرباز خمینی و سرباز امام زمان (عج).بگویند حمله کن،‌حمله می کنیم. بگویند نکن، نمی کنیم. اما و اگر، چند و چون نداره. دوتا بازی کن بوکس را در نظر بگیرید.برنده اونی نیست که همیشه مشت می زنه، برنده کسی است که تا آخر بازی نفس داره و بازی می کنه.

محمّد رودباری (مشایخی):

وقتی وارد کوچه می شوم، بیست تا بچّه ی شهید دورم را می گیرند. اگر پیروز نشویم چه جوابی دارم که به این بچّه های شهید بدهم.

وقتی بچّه های شهید دوره ام می کنند، از خود بی خود می شوم. اگر باز هم بگویند که بابای ما چه شد؟! چه بگویم؟ آخر توی دلشان به من نمی گویند که بابای ما شهید شده و تو چطور رویت می شود بیایی به خانواده و بچّه هایت سر بزنی؟ من دیگر بر نمی گردم، مگر این که شهید شوم.

خانه ی من در کوچه ای است که همسایه ی راست من خانواده ی شهید وهمسایه ی چپ خانه ام ، نیز خانواده شهید است. یکی از آنها شش بچّه یتیم، دیگری هشت یتیم دارد. من به این بچّه ها قول داده ام که تا پیروز یا شهید نشده ام به جیرفت بر نگردم. به شما می گویم و از شما خواهش می کنم که اگر من عقب نشینی کردم، مرا با تیر بزنید. من پاهای خودم را می بندم که عقب نشینی نکنم.

سردار شهید علی بینا:

وقت جدایی آخر رسیده، باید خودت را آماده کنی عملیاتی در پیش داریم که سرنوشت ساز است این بار هر چه بخواهد بشود، می شود. یعنی خیلی از بچّه های ما شهید خواهند شد. دعا کن تنها نمانم. دعا کن تا آخر بایستم و حسابی زخمی شوم. وقتی با جسد تکه تکه ام رو به روی شوی، چه کار می کنی؟ عهد و پیمانمان را فراموش نکن. این راه برگشت ندارد.

حسین تاجیک:

این جنگ، جنگی است که مردان از نامردان جدا می شوند. تمام آبروی نظام ما به این جنگ بستگی دارد....

...می خواهم به خطّ مقدم بروم، پوتین و لباسهایم باید تمیز باشد. انسان باید در هر حال تمیز و مرتب باشد. مگر تمیزی در خطّ مقدم عیب است؟ دوست دارم همیشه و مخصوصاً در زمان شهادت پاکیزه باشم. در ضمن وقتی از هتل (هتل فجر واقع در اهواز) بیرون می روم تا به جیهه بروم، می خواهم مردم ببینند که ما در حال جنگ هم به نظم و ترتیب و تمیزی اهمّیت می دهیم .

سردار شهید علی عابدینی:

درود بر شهدایی که با ایثار خون، راه به سوی کمال را روشن و منور نمودند و چگونه زیستن و چگونه مردن را به ما آموختند....

چه بهتر که این رفتن با مرگ سرخ باشد و چون پروانه بر گرد شمع معشوق بسوزیم تا دیگران راه را بیابند...

قافله شهیدان در حرکت است و اگر خدا بخواهد، من هم با این قافله که قافله سالارش سیدالشهدا حسین ابن علی علیه السلام است، باشم.....

سعی کنید همیشه در خط اسلام و امام باشید.....

دوستانم خودشان را ساختند و تو آن ها را به میهمانی نزد خود خواندی و رفتند و اینک من اعتراف می کنم که سنگینی بار گناه مانع و حجاب بین من و تو شده است.....

گویا می بینم که دوستان شهیدم منتظر من هستند و مرا به مرگی افتخار آفرین می خوانند.....

سردار شهید ماشاالله رشیدی:

خدایا!دیگر نمی خواهم به شهرم برگردم. دوستانم شهید شدند. چگونه به صورت پدر و مادر آنها که شهید شدند، نگاه کنم. من فرمانده آنها بودم. خدایا توفیق شهادت نصیب من هم بفرما.

سفارش شهید :دنیای پر از ظلم وخیانت کنونی، توان سکوت را از ما گرفته است و دیگر وجدان ما جوانان شیعه، مشاهده ی این همه نامردمی ها و خیانت ها را اجازه نمی دهد. هر گز پایتان را از رهنمودهای امام بیرون نگذارید. اوست که ان شاالله حکومت را به آقا امام زمان (عج) تحویل خواهد داد...

همه ی ما رفتنی هستیم پس چه بهتر که در راه خدا برویم. پس من می روم تا در آغوش گرم خون بر پیکرم ندای هل من ناصر ینصرنی رهبرم را در سرخی خون و گرمی شهادت بپذیرم....

سردار شهید محمّد گرامی:

مادرم! دلم می خواهد با دل شیر بایستی و بگویی یا زهرا!

این کمترین بچّه را به راه حسین (علیه السلام )شهیدت داده ام و افتخار می کنم.

دلم می خواهد به جای عجز ولابه، تسلی دهنده ی مادران شهید ان باشی.

مادرم اگر با سکوت و صبر خود بر دهن ضد انقلاب بزنی، باعث آبروی من خواهی شد.

مبادا با شیون خود، دشمن را شاد کنی که من راضی نیستم.

همسرم!

این جا بهاران رنگ خون عاشقان است

گل های پرپر، شاه بیت شاعران است

سر و جوان خم کرده سرتا به شانه ی بید

نیلوفر امیّد تنیده ، تا به ناهید

در این سفر سرگشتگی هیهات، هیهات

این رهروان را خستگی هیهات، هیهات

حتماً امروز و فردا بچّه های لشکر ثارالله را که در عملیات شب گذشته شهید شده اند به کرمان می آورند و تشییع می کنند و شماها در سوگ آنها می نشینید. به مردم بگوئید : این ها کسانی بودند که سال ها خدمت کرده، جان کنده و دین خدا را یاری کرده اند. بارها مجروح شده اند ، اما هر بار به محض خوب شدن، خود را به صحنه های نبرد رسانده اند و جنگ را فراموش نکرده اند.

سردار شهید علی یار شول:

مادرم! من وظیفه دارم در جبهه حضور پیدا کنم، شما کنار همسرم باشید و او را به خدا می سپارم.اگر آمدم چه بهتر، اگر نیامدم دست این عروس را بگیر و چون مادر «وهب» استوار و محکم جلو دشمن بایست وهیچ گونه احساس ناراحتی و اندوه نکن. من وظیفه دارم و باید به جبهه بروم.

مادرم ! اگر خداوند این توفیق را به ما داده که در این برهه از زمان، در صف لشکریان اسلام باشیم، نه از قابلیت و شایستگی خود ماست، بلکه حاصل تلاش شبانه روزی شما پدر و مادر و رزق حلالی است که به ما داده اید. اگر هر قدم خیری برمیداریم، عامل اصلی آن شما پدر و مادرم هستید که خداوند زحماتتان را جبران می نماید.

 

سردار شهید علی اکبر ژاله:

خدایا ! تو شاهد باش که در این راه، کورکورانه قدم نگذاشته ام و از این که در انجام این ماموریت الهی مرا لایق دانستی، تو را شکر می گویم و از تو یاری می طلبم و سوگند می خورم که تا آخرین نفس در راه دین مقدس تو محکم و جان برکف، فداکاری کنم.

خدایا تو شاهدی که برای ریا به این راه قدم نگذاشته ام و به تو سوگند یاد می کنم که از روزی که تو را به یگانگی شناختم در قلبم جرقه ای از ایمان محمّدی فوران زد و از همه چیز گذشتم و به تو پیوستم. از تو می خواهم جهاد مرا بپذیری.

پدر و مادرم!

از این که فرزندتان را در راهی روانه کردید که به سرور شهیدان حسین علیه السلام اقتدا کرد، خدا را شکر می کنم، هر چند می دانم در رهگذر زمان، رنج های بسیاری کشیدید تا مرا بزرگ کنید و من نتوانستم در مدت عمر کوتاه خویش، خدمتی به شما بنمایم از شما عاجزانه می خواهم در شهادت من گریه و زاری نکنید که دشمن شاد می شود.

سردار شهید رضا اتحادی:

شهدا سوختند که شمع راه پیشتازان به سوی نور باشند. اما می دانید تا رسیدن به منبع نور راهی بس دراز در پیش است و در طی طریق وادی های تاریک و دام های خطرناک برای شما گسترده اند، لازم است با ایثار و از خودگذشتگی این دام ها را از هم بگسلید و به راه خویش ادامه دهید.

هرگز مپسندید که شما آرامش داشته باشید در حالی که مبارزان مسلمان فلسطین، جنوب لبنان، فیلیپین و دیگر کشورهای اسلامی مورد ستم زورگویان قرار بگیرند.

هرگز مپسندید که شما آرامش داشته باشید و مستضعفان جهان در گوشه و کنار مورد چپاول و بهره کشی استثمارگران قرار بگیرند.

اسلحه را بر زمین نگذارید تا در گوشه و کنار جهان ظلم و تعدی ریشه کن شود و جهان خالی از ظلم و فساد تحویل منجی عالم بشریت گردد.

سردار شهید محمّد علی ابراهیمی:

به این دنیا فکر نکنید، هیچ زمان به ذهن خود راه ندهید که اگر فلان کار را کنم می توانم دنیا را تسخیر کنم، خیلی افراد بزرگ تر و قدرتمند تر از شما بودند و نتوانستند کاری از پیش ببرند و آخر هم این دنیا را گذاشتند و رفتند و هیچ چیز هم با خود نبردند.

دنیا بایستی به عنوان وسیله ای برای آخرت مورد استفاده قرار گیرد.

سردار شهید مهدی تهامی:

جهاد با جان و مال باید در پرتو ولایت باشد. ما اگر ولایت علی(ع) و یازده فرزندش را قبول نداشته باشیم، ایمان نداریم. ایمان صالح در پرتو ولایت محقق می شود. ولایت یکی از پنج رکن اسلام است. اگر ولایت نباشد نماز و روزه و جهاد مقبول نیست.

حکومت باید حکومت ولایت باشد. تمام حکومت های جهان غاصبند. ولایت باید توام با حکومت باشد. اگر برای نابودی حکومت های غاصب فعالیت نکنیم، ایمان نداریم.

در قلبمان باید بغض امریکا باشد، بغض شوروی باشد، بغض اسرائیل باشد، بغض حکومت های غاصب باشد. برای نابودی همه حکومت های غاصب که حکومت امام زمان را غصب کرده اند تلاش کنیم.

آن ها جهت براندازی حکومت اسلامی تلاش می کنند و در باطل خودشان فعالند و ما باید در جهت حکومت خدا بر جهان فعالیت کنیم.

سردار شهید حسن هراتی اسکندری:

...احساس می کنم شهیدان از جا برخاسته اند و دارند به ما می خندند زیرا آنها به حقیقت زندگی که تقرّب به خدا می باشد، رسیده اند ولی ما در نیمه راه رسیدن به این حقیقت باز مانده ایم...

....بر مرگ من تاسف نخورید زیرا خود، خواهان چنین مر گی بودم و شکر خدای را که بر من منّت گذاشت و چنین هدیه ای عطا کرد. من به چنین مرگی راضی بودم. شما هم دعا کنید که خدا مرا جزو شهدا محسوب کند....

.....حمد و سپاس خدایی را که ما را خلق کرد و عمر و جوانی ما را در چنین زمانی قرار داد که زندگی و مرگ آن دارای هدف باشد. شکر خدایی را که مرگ ما را شهادت در راه خود قرار داد تا در روز قیامت پیش ائمه و جمیع پیامبران و اولیای او شرمنده نباشیم....

 

 

 

 

 

 

منبع : ماهنامه شمیم عشق

---

 

روحشان شاد و یادشان گرامی

نظرات شما عزیزان: