قال رسول الله - صلي الله عليه و آله - : يعطي الشّهيد ستّ خصال عند اوّل قطره من دمه: يکفّر عنه کلّ خطيئه و يري مقعده من الجنه و يزوّج من حور العين و يومّن من الفزع الاکبر و من عذاب القبر و يحلّي حلّه الايمان.
رسول خدا - صلي الله عليه و آله - فرمودند: به شهيد با اولين قطره از خونش شش امتياز از طرف خداوند عطا مي شود 1 - تمام گناهانش بخشيده مي شود. 2 - جايگاه خود را در بهشت مي بيند. 3 - از حوريان با او ازدواج مي کنند. 4 - از وحشت بزرگ روز قيامت در امان مي باشد. 5 - از عذاب قبر ايمن است. 6 - به زيور ايمان آراسته مي گردد.
«کنز العمال، ح 1152»

 

قال رسول الله - صلي الله عليه و آله - : الشّهيد لايجد الم القتل الّا کما يجد احدکم مسّ القرصه.
پيامبر خدا - صلي الله عليه و آله - فرمودند: شهيد درد کشته شدن را احساس نمي کند، مگر در حدّي که يکي از شما پوست دست خود را بين دو انگشت فشار دهد.
«کنز العمال، ح 11103»
 

قال رسول الله - صلي الله عليه و آله - : من طلب الشّهاده صادقا اعطيها و لو لم تصبه.
پيامبر خدا - صلي الله عليه و آله - فرمودند: هر کس از روي صدق شهادت را طلب کند، خداوند به او ثواب آن را عطا خواهد کرد، هر چند به شهادت نرسد.
«کنز العمال، ح 11210»
 

قال رسول الله - صلي الله عليه و آله - : و يقول الله عزّوجلّ انا خليفته في اهله و من ارضاهم فقد ارضاني و من اسخطهم فقد اسخطني.
رسول خدا - صلي الله عليه و آله - فرمودند: خداوند مي فرمايد من جانشين (شهيد) در خانواده او هستم، هر کس رضايت آنها را جلب کند، رضايت مرا جلب کرده و هر کس آنها را به خشم آورد مرا به خشم آورده است.
«مستدرك الوسائل، ج 11، ص 10»

 

قال رسول الله - صلي الله عليه و آله - : افضل الاعمال عند الله ايمان لا شک فيه و غزو لاغلول فيه و حجّ مبرور و اوّل من يدخل الجنّه شهيد.
پيامبر اکرم - صلي الله عليه و آله - فرمودند: برترين اعمال نزد خداوند، ايماني است که در آن ترديدي نباشد و رزم و پيکاري که در آن خيانت در غنيمت نباشد و حج مقبول و اولين کسي که وارد بهشت مي شود شهيد است.
«بحار الأنوار، ج 66، ص 393»
 

قال رسول الله - صلي الله عليه و آله - : ثلاثه يشفعون الي الله يوم القيامه فيشفّعهم: الانبياء ثّم العلماء ثمّ الشّهداء.
پيامبر اکرم - صلي الله عليه و آله - فرمودند: سه گروهند که روز قيامت شفاعت مي کنند و شفاعت آنها مورد پذيرش خداوند قرار مي گيرد، انبياء، سپس علما و بعد شهدا.
«بحار الأنوار، ج 97، ص 14»
 

قال النّبي - صلي الله عليه و آله - في شهداء احد: زمّلوهم بدمائهم و ثيابهم.
پيامبر اکرم - صلي الله عليه و آله - درباره شهداي اُحُد فرمودند: آنها را با همان خونهايشان و لباس هاي خودشان دفن کنيد.
«وسائل الشيعه، ج 2، ص 701»
 

قال رسول الله - صلي الله عليه و آله - : اشرف القتل قتل الشهداء.
رسول خدا - صلي الله عليه و آله - فرمودند: شريف ترين قتل، کشته شدن شهيدان است.
«نهج الفصاحه، ص 668»

 

قال رسول الله - صلي الله عليه و آله - : فوق کل ذي برٍّ برٌّ حتي يقتل في سبيل الله فاذا قتل في سبيل الله فليس فوقه برٌّ.
رسول خدا - صلي الله عليه و آله - فرمودند: بالاتر از هر کار خيري، خير و نيکي ديگري است تا آنکه فردي در راه خدا کشته شود و بالاتر از کشته شدن در راه خدا خير و نيکي اي نيست.
«وسائل الشيعه، ج 11، ص 10»
 

پيامبر خدا صلى‏ الله ‏عليه و ‏آله و سلّم :
مَن جُرِحَ في سَبيلِ اللّه جاءَ يَومَ القِيامَةِ رِيحُهُ كَرِيحِ المِسكِ ولَونُهُ لَونُ الزَّعفَرانِ ، علَيهِ طابَعُ الشُّهَداءِ ، ومَن سَألَ اللّه‏ الشهادَةَ مُخلِصا أعطاهُ اللّه‏ أجرَ شَهيدٍ وإن ماتَ على فِراشِهِ .
هركـه در راه خـدا مـجروح شـود ، در روز قيامت در حالى مى‏آيد كه بويش همچون بوى مشك باشد و رنگش مانند رنگ زعفران و نشان شهيدان بر اوست و هركه از روى اخلاص شهادت را از خداوند بخواهد ، خداوند اجر شهيد به وى دهد هر چند در بسترش بميرد .
كنز العمّال : 11144 منتخب ميزان الحكمة : 306
 

امام على عليه‏السلام :
إنَّ الجِهادَ أشْرَفُ الأعمالِ بعدَ الإسلامِ ، وهُو قِوامُ الدِّينِ ، والأجْرُ فيهِ عَظيمٌ مَع العِزّةِ والمَنَعةِ ، وهُو الكَرّةُ ، فيهِ الحَسَناتُ والبُشْرى بالجنّةِ بَعد الشَّهادَةِ .
همانا جهاد شريفترين كارها بعد از اسلام است . جهاد مايه پايدارى دين است و علاوه بر آن كه عزّت و اقتدار مى‏آورد اجرى بزرگ دارد . جهاد ، يورش آوردن است . در آن نيكيها و ثوابهاست و نويد به بهشت است بعد از رسيدن به شهادت .
نور الثقلين : 1/408/429
 

امام سجّاد عليه‏السلام :
ما مِن قَطرةٍ أحَبَّ إلى اللّه عز و جل مِن قَطْرَتَينِ : قَطرةُ دَمٍ في سبيلِ اللّه ، وقَطرةُ دَمعَةٍ في سَوادِ اللّيلِ ، لا يُريدُ بها عبدٌ إلاّ اللّه‏َ عز و جل ؛
هيچ قطره‏اى نزد خدا محبوبتر از اين دو قطره نيست : قطره خونى كه در راه خدا ريخته شود و قطره اشكى كه براى خدا در دل شب فرو افتد .
بحار الأنوار : 69 / 378 / 31 منتخب ميزان الحكمة : 78
 

تَقاضى عَلِىٌّ وَفاطِمَةُ اِلى رَسُولِ اللّه‏ِ صلى‏الله‏عليه‏و‏آله فِى الْخِدْمَةِ، فَقَضى عَلى فاطِمَةَ عليهاالسلام بِخِدْمَتِها مادُونَ الْبابِ وَقَضى عَلى عَلِىٍّ عليه‏السلام بِما خَلْفَهُ... فَقالَتْ فَاَطِمَةُ عليهاالسلام : فَلايَعْلَمُ ما دَخَلَنى مِنَ السُّرُورِ اِلاَّ اللّه‏ُ بِاِكْفائى رَسُولُ اللّه‏ِ صلى‏الله‏عليه‏و‏آله تَحَمُّلَ اَرْقابِ الرِّجالِ؛
امام على و حضرت فاطمه (عليهماالسلام) از پيامبر خواستند تا در تقسيم امور خانواده بين آن دو قضاوت كند، پيامبراكرم (صلى‏الله‏عليه‏و‏آله) نيز كارهاى مربوط به درون خانه را براى فاطمه (عليهاالسلام) و كارهاى بيرون خانه را براى على (عليه‏السلام) تعيين كرد. حضرت فاطمه زهرا (عليهاالسلام) فرمودند: جز خدا كسى نمى‏داند كه من چقدر از اين تقسيم خوشحال شدم زيرا از شانه به شانه شدن با مردان بيگانه نجات يافتم و مشكل برخورد با مردان نامحرم از دوشم برداشته شد.
[وسائل ج 14: 123 ح 25341]

مِن دُعاءِ فاطِمَةَ الزَّهراء عليهاالسلام: اَلّلهُمَّ اِلَيْكَ نَشْكُو فَقْدَ نَبِيِّكَ وَرَسُولِكَ وَصَفِيِّكَ وَارْتِدادَ اُمَّتِهِ وَمَنْعِهِمْ اِيّانا حَقَّنَا الذَّى جَعَلْتَهُ لَنا فى كِتابِكَ الْمُنْزَلِ عَلى نَبِيِّكَ بِلِسانِهِ؛
يكى از دعاهاى حضرت فاطمه زهرا (عليهاالسلام) این بود: بارالها: ـ درد جانكاه ـ از دست دادن پيامبر و فرستاده برگزيده‏ات را به تو باز مى‏گوييم و نيز عقبگرد امّتش و جلوگيرى آنان از دسترسى ما به حقى را كه تو در كتاب و برزبان پيامبرت تعيين كرده‏اى به تو شكايت مى‏كنيم.
[صحيفة الزهرا:174 ]

حضرت فاطمه زهرا (عليهاالسلام) فرمودند:
مَرَّ بى رَسُولُ‏اللّه‏ِ صلى‏الله‏عليه‏و‏آله وَأَنَا مُضْطَجِعَةٌ مُتَصَبِّجَةً فَحَرَّكَنى بِرِجْلِهِ وَقالَ يا بُنَيَّةَ قُومى فَاشْهَدى رِزْقَ رَبِّكِ وَلاتَكُونى مِنَ الغافِلينَ، فَاِنَّ اللّه‏َ يُقَسِّمُ اَرْزاقَ النّاسِ ما بَيْنَ طُلُوعِ الْفَجْرِ اِلى طُلُوعِ الشَّمْسِ؛
روزى پيامبر خدا (صلى‏الله‏عليه‏و‏آله) آمد در حالى كه من پس از نماز صبح خوابيده بودم، پيامبر (صلى‏الله‏عليه‏و‏آله) با پاى مباركشان مرا تكان دادند و فرمودند: دختركم برخيز و شاهد روزى پرورگارت باش ـ در طلب روزى بكوش ـ و از غافلان مباش زيرا خداوند روزى مردم را به هنگام سپيده صبح تا طلوع خورشيد تقسيم مى‏كند.
[مسند فاطمة الزهراء: 219.]

حضرت مهدى(عليه‏السلام ) فرمودند:
وَ أنَا أعُوذُ بِاللّه‏ِ مِنَ الْعَمى بَعْدَ الْجَلاء، وَمِنَ الضَّلالَةِ بَعْدَ الهُدى وَ مِنْ مُوبِقاتِ الْأعْمالِ، وَ مُرْدياتِ الْفِتَنِ فَإنَّهُ عَزَّ وَ جَلَّ يَقُولُ: الم أحَسِبَ النّاسُ أنْ يُتْرَكُوا أنْ يَقُولُوا آمَنّا وَهُمْ لا يُفْتَنُون؛
به خدا پناه مى‏برم از كورى بعد از روشنايى و روشن بينى و از گمراهى بعد از هدايت، و از چيزهايى كه موجب نابودى اعمال مى‏شود و به او پناه مى‏برم از آزمايشهاى هلاك كننده. زيرا خداوند متعال فرمايد: آيا مردم تصور مى‏كنند همين كه گفتند ايمان آورديم رها مى‏شوند و مورد آزمايش قرار نمى‏گيرند؟
[بحارالانوار، ج 53 ص 190.]