عن الامام جعفر بن محمد - عليه السّلام - عن آبائه - عليهم السّلام - قال: لمّا حضرَتْ فاطمةَ الوفاةُ بَكَتْ، فقالَ لها اميرالمؤمنين يا سيدتي ما يبكيكِ ؟ قالتْ: ابكي لِما تَلقي بَعدي.
امام صادق - عليه السّلام - از قول پدرانشان - عليهم السّلام - فرمودند: زماني كه حضرت فاطمه - سلام الله عليها - در حال احتضار بودند و وفاتشان نزديك شد، شروع به گريه كردند، اميرالمؤمنين - عليه السّلام - فرمودند: اي بانوي من چرا گريه مي كني. حضرت زهرا - سلام الله عليها - فرمودند: بر آنچه بعد از من (از رنجها و سختي ها) مي بيني گريه مي كنم.
«بحار الانوار، ج 43، ص 218»
 

عَن الامام الصادق - عليه السّلام - : لما زُفّتْ فاطمةُ الي عَليٍ - عليه السّلام - نَزلَ جبرئيلُ و ميکائيلُ و اسرافيلُ ... فَکبرَ جَبرئيلُ و کبّر اسرافيلُ و کبّر ميکائيلُ فکبرتِ الملائکةُ و جرِت السُنةُ بالتکبيرِ في الزفافِ الي يومِ القيامةِ.
امام صادق عليه السّلام - فرمودند: وقتي که شب عروسي حضرت فاطمه - سلام الله عليها - فرا رسيد، جبرئيل و ميکائيل و اسرافيل آمدند. جبرئيل تکبير گفت و سپس اسرافيل و پس از آن ميکائيل تکبير گفت و آنگاه فرشتگان نيز تکبير گفتند و بر اين اساس «سنت» است که در شب عروسي «تکبير» گفته شود.
«سنن النبي، ص 150»
 

پيامبر خدا (صلى الله عليه و آله و سلم) فرمودند:
ان ابنتى فاطمة ملأ الله قلبها و جوارحها ايمانا الى مشاشها، فتفرغت لطاعة الله.
خداوند قلب دخترم فاطمه و سراپاى وجود او را پر از ايمان كرده است، پس او - بهمين خاطر - همواره در اطاعت خداست.
دلائل الامامه: 139، ح 47
 

حضرت على (عليه السلام) فرمودند:
و كانت فاطمة (سلام الله عليها) لاتدع احدا من اهلها ينام تلك الليلة - ليلة القدر - و تداويهم بقلة الطعام و تتأهب لها من النهار و تقول: محروم من حرم خيرها.
فاطمه (سلام الله عليها) نمى گذاشت كسى از اهل خانه در شبهاى قدر به خواب رود. به آنان غذاى كم مى داد و از روز قبل براى احياى شب قدر آماده مى شد و مى فرمودند: محروم كسى است كه از بركات اين شب محروم باشد.
دعائم الاسلام، ج 1: 282.
 

حضرت موسى بن جعفر (عليه السلام) فرمودند:
كانت فاطمة (سلام الله عليها) اذا دعت تدعو للمؤمنين و المؤمنات ولا تدعو لنفسها
فثيل لها يا بنت رسول الله (صلى الله عليه و آله و سلم) انك تدعين للناس و لاتدعين لنفسك فقالت (عليه السلام): الجار ثم الدار.
هرگاه حضرت فاطمه (سلام الله عليها) دعا مى كرد براى زنان و مردان مؤمن دعا مى كرد و براى خود دعا نمى كرد. به او گفته شد: چرا شما براى مردم دعا مى كنيد اما براى خودتان دعا نمى كنيد؟
فرمودند: اول همسايه آنگاه درون خانه.
علل الشرائع، ج 1: 216.
 

امام صادق (عليه السلام) فرمودند:
كان لأمى فاطمة (سلام الله عليها) صلاة تصليها علمها جبرئيل، ركعتان تقرء فى الأولى: الحمد مرة و: انا انزلناه فى ليلة القدر، مأة مرة و فى الثانية: الحمد مرة، و مأة مرة: قل هو الله احد، فاذا سلمت سبحت تسبيح الطاهرة (عليه السلام).
مادر ما فاطمه (سلام الله عليها) همواره دو ركعت نماز مى خواند كه جبرئيل به او آموخته بود، در ركعت اول آن پس از حمد صد بار سوره قدر و در ركعت دوم پس از حمد صد بار سوره توحيد را مى خوانى، و پس از سلام نماز. تسبيحات حضرتش را نيز مى گويى.
جمال الاسبوع: 173
 

امام صادق (عليه السلام) فرمودند:
ان فاطمة عليهاالسلام بنت رسول الله (ص) كانت مسبحتها من خيوط صوف مفتل عليه عدد التكبيرات فكانت عليهاالسلام تديرها بيدها تكبر و تسبح الى ان قتل حمزة بن عبد المطلب فاستعملت تربته و عملت التسابيح فاستعمها الناس
تسبيح حضرت فاطمه عليهاالسلام نخى بود كه بر آن به تعداد تكبيرات - 34 عدد - گره زده بود و آن را در دستش مى چرخانيد و تكبير و تسبيح مى گفت تا وقتى كه حمزه شهيد شد، تسبيح از تربت او ساخت. و از آن پس ‍ ساختن تسبيح در ميان مردم رواج يافت.
وسائل الشيعه ج 4: 1033
 

امام باقر (عليه السلام) فرمودند:
كان صداق فاطمة (سلام الله عليها) جرد برد حبرة و درع حطمية و كان فراشها اهاب كبش يلقيانه و يفرشانه و ينامان عليه.
مهر - كابين - حضرت فاطمه (سلام الله عليها) لباس كهنه و زرهى بود و فرش ‍ خانه او پوست ميشى كه آنرا مى انداختند و بر آن مى خوابيدند.
كافى ج 5: 378.
 

حضرت على (عليه السلام) فرمودند:
- فوالله - ما اغضبتها و لا اكرهتها على امر حتى قبضها الله عزوجل اليه و لا اغضبتنى و لا عصت لى امرا. و لقد كنت انظر اليها فتنكشف عنى الهموم و الأخزان.
به خدا سوگند هيچ گاه فاطمه (سلام الله عليها) را به خشم نياوردم و او را بر كارى - كه ميل نداشت - وادار نكردم تا روزى كه خداوند او را برد و او نيز هيچگاه مرا به خشم نياورد و از فرمان من سرپيچى نكرد و هر گاه كه به او مى نگريستم نگرانيها و غمها از من زدوده مى شد.
كشف الغمة ج 1: 363
 

امام باقر (عليه السلام) فرمودند:
ان فاطمة (سلام الله عليها) بنت رسول الله (صلى الله عليه و آله و سلم) كانت تزور قبر حمزة (صلى الله عليه و آله و سلم) ترمه و تصلحه و قد تعلمته بحجر؛
فاطمه (سلام الله عليها) دختر پيامبر (صلى الله عليه و آله و سلم) همواره به زيارت قبر حمزه مى رفت، و آن را با سنگ نشان گذاشته بود و به تعمير و اصلاح آن مى پرداخت.
وفاء الوفاء 3: 932.
 

امام صادق (عليه السلام) فرمودند:
انما سميت فاطمة (سلام الله عليها) محدثة لان الملائكة كانت تهبط من السمأ فتناديها كما تنادى مريم بنت عمران فتقول: يا فاطمة ان الله اصطفاك و طهرك و اصطفاك على نسأ العالمين يا فاطمة اقنتى لربك و اسجدى و اركعى مع الراكعين فتحدثهم و يحدثونها.
فاطمه زهرا (عليه السلام) به آن جهت ((محدثه)) نام گرفت كه ملائكه از آسمان فرود مى آمد و او را صدا مى زد همانگونه كه مريم (عليه السلام) را ندا مى دادند و مى گفتند: ((اى فاطمه، خدا تو را برگزيد و پاكيزه ساخت و بر همه زنان عالم برترى داد. اى فاطمه همواره خدا را عبادت كن و براى او سجده نما و همراه با ركوع كنندگان به درگاه او ركوع كن)). او با فرشتگان سخن مى گفت و آنان نيز با او سخن مى گفتند.
علل الشرائع: 216.
 

امام صادق (عليه السلام) فرمودند:
البكائون خمسة: آدم، و يعقوب، و يوسف، (عليه السلام) و فاطمة (سلام الله عليها) بنت محمد (صلى الله عليه و آله و سلم) و على بن الحسين (عليه السلام).
... اما فاطمة (سلام الله عليها) فبكت على رسول الله (صلى الله عليه و آله و سلم) حتى تأذى بها اهل المدينة فقالوا لها: قد اذيتنا بكثرة بكائك، فكانت تخرج الى المقابر - مقابر الشهدأ - فتبكى حتى تقضى حاجتها ثم تنصرف.
گريه كنندگان - معروف تاريخ - پنج نفرند: آدم و يعقوب و يوسف (عليه السلام) و فاطمه زهرا (سلام الله عليها) و امام سجاد (عليه السلام) آنگاه حضرت صادق (عليه السلام) در بيان علت گريه آنان مى فرمايد:
... فاطمه (سلام الله عليها) نيز آن قدر بر فراق پدر گريست كه مردم مدينه به زحمت افتاده و گفتند: با گريه بسيارت ما را آزردى، او نيز ناچار به سوى مزار شهداى احد مى رفت و آن قدر گريه مى كرد تا آرام مى گرفت و بر مى گشت.
الخصال: 272، ح 15.
 

امام صادق (عليه السلام) فرمودند:
ان فاطمة (سلام الله عليها) مكثت بعد رسول الله (صلى الله عليه و آله و سلم) خمسة و سبعين يوما و كان دخلها حزن شديد على ابيها و كان يأتيها جبرئيل فيحسن عزائها على ابيها و يطيب نفسها و يخبرها عن ابيها و مكانه و يخبرها يما يكون بعدها فى ذريتها و كان على (عليه السلام) يكتب ذلك.
حضرت فاطمه (سلام الله عليها) پس از پيامبر فقط 75 روز زنده بود و در اين مدت غم جانكاه فراق پدر او را رنج مى داد. بهمين خاطر جبرئيل مى آمد و او را تسلى مى داد و با سخنان و خبرهائى كه از موقعيت و مكان پدرش ‍ مى داد به او آرامش مى بخشيد و گاهى نيز از حوادث آينده و زندگى و سرنوشت فرزندانش براى او سخن مى گفت و على (عليه السلام) همه آنها را مى نوشت.
كافى ج 1: 458.
 

قال اميرالمؤمنين - عليه السلام - : اللّهم ربّ السّقف المرفوع ... ان اظهرتنا علي عدونا فجنّبنا البغي و سدّدنا للحق و ان اظهرتهم علينا فارزقنا الشَّهاده و اعصمنا الفتنه.
امام علي - عليه السلام - (در دعايي در جنگ صفين) فرمودند: خدايا، ايپروردگار آسمان برافراشته ... اگر ما را بر دشمنان پيروز گرداندي، از ستم و تجاوز دورمان دار و بر حق استوارمان گردان و اگر دشمنان بر ما پيروز شدند، شهادت را روزيمان فرما و از فتنه بازمان دار.
«نهج البلاغه، خطبه 17»
 

قال اميرالمؤمنين - عليه السلام - : ايها الناس ان الموت لا يفوته المقيم و لايعجزه الهارب ليس عن الموت محيص و من لم يمت يقتل و ان افضل الموت القتل، والذي نفسيبيده لالف ضربه بالسيف اهون علي من ميته علي فراش.
امام علي - عليه السلام - فرمودند: اي مردم همانا ايستادگان و فراريان را از مرگ گريزي نيست و هر کس به مرگ طبيعي نميرد، کشته مي شود و كشته شدن (شهادت) بهترين مرگ است و سوگند به خدائي که جانم در دست اوست، هزار ضربه شمشير براي من آسانتر است از مرگ در بستر.
«وسائل الشيعه، ج 11، ص 8»
 

قال رسول الله - صلي الله عليه و آله - : من قاتل دون نفسه حتّي يقتل فهو شهيد و من قتل دون ماله فهو شهيدو من قاتل دون اهله حتّي يقتل فهو شهيد و من قتل في جنب الله فهو شهيد.
پيامبر خدا - صلي الله عليه و آله - فرمودند: هر کس براي دفاع از جان و مال اهل و عيال خود پيکار کند و کشته شود، شهيد است و نيز کسي که در راه قُرب به خدا کشته شود، شهيد است.
«کنز العمال، ح 11236»

 

قال رسول الله - صلي الله عليه و آله - : افضل الشّداء الّذين يقاتولن في الصّف الاوّل فلا يلفتون وجوههم حتّي يقتلوا، اولئک يتلبّطون في الغرف العلي من الجنّه يضحک اليهم ربّک فاذا ضحک ربّک الي عبدٍ في موطن فلا حساب عليه.
پيامبر اکرم - صلي الله عليه و آله - فرمودند: برترين شهيدان کساني هستند که در صف اول (خط مقدم) پيکار مي کنند و روي بر نمي گردانند تا کشته شوند، اينها هستند که جايگاه آنان غرفه هاي عالي بهشت است، و خداوند بر آنها متبسّم است و اگر خداوند در جايي بر بنده اي تبسّم کند (خشنود شود)، هيچ حسابي بر او نيست.
«کنز العمال، ح 11120»

 

قال رسول الله - صلي الله عليه و آله - : يشفع الشّهيد في سبعين من اهله.
پيامبر اکرم - صلي الله عليه و آله - فرمودند: شهيد هفتاد نفر از بستگان خود را شفاعت مي کند.
«کنز العمال، ح 11119»
 

سُئل النّبي - صلي الله عليه و آله - : ما بال المومنين يفتنون في قبورهم الّا الشّهيد؟ فقال: کفي ببارقه السّيوف علي راسه فتنهً.
از پيامبر اکرم - صلي الله عليه و آله - سوال شد: چگونه است که همه مومنين در قبر مورد سوال و امتحان قرار مي گيرند مگر شهيد؟ حضرت فرمودند: امتحاني که در زير برق شمشير داده است، براي او کافي است.
«کنز العمال، ح 11138»
 

قال رسول الله - صلي الله عليه و آله - : من لقي العدوّ فصبر حتّي يقتل او يغلب لم يفتن في قبره.
پيامبر خدا - صلي الله عليه و آله - فرمودند: هر کس رو در روي دشمن قرار گرفت (با دشمن درگير شد) و استقامت کرد تا کشته و يا پيروز شد، در قبر مورد امتحان قرار نمي گيرد (از او سوال نمي شود).
«کنز العمال، ح 10662»
 

قال رسول الله - صلي الله عليه و آله - : يعطي الشّهيد ستّ خصال عند اوّل قطره من دمه: يکفّر عنه کلّ خطيئه و يري مقعده من الجنه و يزوّج من حور العين و يومّن من الفزع الاکبر و من عذاب القبر و يحلّي حلّه الايمان.
رسول خدا - صلي الله عليه و آله - فرمودند: به شهيد با اولين قطره از خونش شش امتياز از طرف خداوند عطا مي شود 1 - تمام گناهانش بخشيده مي شود. 2 - جايگاه خود را در بهشت مي بيند. 3 - از حوريان با او ازدواج مي کنند. 4 - از وحشت بزرگ روز قيامت در امان مي باشد. 5 - از عذاب قبر ايمن است. 6 - به زيور ايمان آراسته مي گردد.
«کنز العمال، ح 1152»

 

قال رسول الله - صلي الله عليه و آله - : الشّهيد لايجد الم القتل الّا کما يجد احدکم مسّ القرصه.
پيامبر خدا - صلي الله عليه و آله - فرمودند: شهيد درد کشته شدن را احساس نمي کند، مگر در حدّي که يکي از شما پوست دست خود را بين دو انگشت فشار دهد.
«کنز العمال، ح 11103»
 

قال رسول الله - صلي الله عليه و آله - : من طلب الشّهاده صادقا اعطيها و لو لم تصبه.
پيامبر خدا - صلي الله عليه و آله - فرمودند: هر کس از روي صدق شهادت را طلب کند، خداوند به او ثواب آن را عطا خواهد کرد، هر چند به شهادت نرسد.
«کنز العمال، ح 11210»
 

قال رسول الله - صلي الله عليه و آله - : و يقول الله عزّوجلّ انا خليفته في اهله و من ارضاهم فقد ارضاني و من اسخطهم فقد اسخطني.
رسول خدا - صلي الله عليه و آله - فرمودند: خداوند مي فرمايد من جانشين (شهيد) در خانواده او هستم، هر کس رضايت آنها را جلب کند، رضايت مرا جلب کرده و هر کس آنها را به خشم آورد مرا به خشم آورده است.
«مستدرك الوسائل، ج 11، ص 10»

 

قال رسول الله - صلي الله عليه و آله - : افضل الاعمال عند الله ايمان لا شک فيه و غزو لاغلول فيه و حجّ مبرور و اوّل من يدخل الجنّه شهيد.
پيامبر اکرم - صلي الله عليه و آله - فرمودند: برترين اعمال نزد خداوند، ايماني است که در آن ترديدي نباشد و رزم و پيکاري که در آن خيانت در غنيمت نباشد و حج مقبول و اولين کسي که وارد بهشت مي شود شهيد است.
«بحار الأنوار، ج 66، ص 393»
 

قال رسول الله - صلي الله عليه و آله - : ثلاثه يشفعون الي الله يوم القيامه فيشفّعهم: الانبياء ثّم العلماء ثمّ الشّهداء.
پيامبر اکرم - صلي الله عليه و آله - فرمودند: سه گروهند که روز قيامت شفاعت مي کنند و شفاعت آنها مورد پذيرش خداوند قرار مي گيرد، انبياء، سپس علما و بعد شهدا.
«بحار الأنوار، ج 97، ص 14»
 

قال النّبي - صلي الله عليه و آله - في شهداء احد: زمّلوهم بدمائهم و ثيابهم.
پيامبر اکرم - صلي الله عليه و آله - درباره شهداي اُحُد فرمودند: آنها را با همان خونهايشان و لباس هاي خودشان دفن کنيد.
«وسائل الشيعه، ج 2، ص 701»
 

قال رسول الله - صلي الله عليه و آله - : اشرف القتل قتل الشهداء.
رسول خدا - صلي الله عليه و آله - فرمودند: شريف ترين قتل، کشته شدن شهيدان است.
«نهج الفصاحه، ص 668»

 

قال رسول الله - صلي الله عليه و آله - : فوق کل ذي برٍّ برٌّ حتي يقتل في سبيل الله فاذا قتل في سبيل الله فليس فوقه برٌّ.
رسول خدا - صلي الله عليه و آله - فرمودند: بالاتر از هر کار خيري، خير و نيکي ديگري است تا آنکه فردي در راه خدا کشته شود و بالاتر از کشته شدن در راه خدا خير و نيکي اي نيست.
«وسائل الشيعه، ج 11، ص 10»
 

پيامبر خدا صلى‏ الله ‏عليه و ‏آله و سلّم :
مَن جُرِحَ في سَبيلِ اللّه جاءَ يَومَ القِيامَةِ رِيحُهُ كَرِيحِ المِسكِ ولَونُهُ لَونُ الزَّعفَرانِ ، علَيهِ طابَعُ الشُّهَداءِ ، ومَن سَألَ اللّه‏ الشهادَةَ مُخلِصا أعطاهُ اللّه‏ أجرَ شَهيدٍ وإن ماتَ على فِراشِهِ .
هركـه در راه خـدا مـجروح شـود ، در روز قيامت در حالى مى‏آيد كه بويش همچون بوى مشك باشد و رنگش مانند رنگ زعفران و نشان شهيدان بر اوست و هركه از روى اخلاص شهادت را از خداوند بخواهد ، خداوند اجر شهيد به وى دهد هر چند در بسترش بميرد .
كنز العمّال : 11144 منتخب ميزان الحكمة : 306
 

امام على عليه‏السلام :
إنَّ الجِهادَ أشْرَفُ الأعمالِ بعدَ الإسلامِ ، وهُو قِوامُ الدِّينِ ، والأجْرُ فيهِ عَظيمٌ مَع العِزّةِ والمَنَعةِ ، وهُو الكَرّةُ ، فيهِ الحَسَناتُ والبُشْرى بالجنّةِ بَعد الشَّهادَةِ .
همانا جهاد شريفترين كارها بعد از اسلام است . جهاد مايه پايدارى دين است و علاوه بر آن كه عزّت و اقتدار مى‏آورد اجرى بزرگ دارد . جهاد ، يورش آوردن است . در آن نيكيها و ثوابهاست و نويد به بهشت است بعد از رسيدن به شهادت .
نور الثقلين : 1/408/429
 

امام سجّاد عليه‏السلام :
ما مِن قَطرةٍ أحَبَّ إلى اللّه عز و جل مِن قَطْرَتَينِ : قَطرةُ دَمٍ في سبيلِ اللّه ، وقَطرةُ دَمعَةٍ في سَوادِ اللّيلِ ، لا يُريدُ بها عبدٌ إلاّ اللّه‏َ عز و جل ؛
هيچ قطره‏اى نزد خدا محبوبتر از اين دو قطره نيست : قطره خونى كه در راه خدا ريخته شود و قطره اشكى كه براى خدا در دل شب فرو افتد .
بحار الأنوار : 69 / 378 / 31 منتخب ميزان الحكمة : 78
 

تَقاضى عَلِىٌّ وَفاطِمَةُ اِلى رَسُولِ اللّه‏ِ صلى‏الله‏عليه‏و‏آله فِى الْخِدْمَةِ، فَقَضى عَلى فاطِمَةَ عليهاالسلام بِخِدْمَتِها مادُونَ الْبابِ وَقَضى عَلى عَلِىٍّ عليه‏السلام بِما خَلْفَهُ... فَقالَتْ فَاَطِمَةُ عليهاالسلام : فَلايَعْلَمُ ما دَخَلَنى مِنَ السُّرُورِ اِلاَّ اللّه‏ُ بِاِكْفائى رَسُولُ اللّه‏ِ صلى‏الله‏عليه‏و‏آله تَحَمُّلَ اَرْقابِ الرِّجالِ؛
امام على و حضرت فاطمه (عليهماالسلام) از پيامبر خواستند تا در تقسيم امور خانواده بين آن دو قضاوت كند، پيامبراكرم (صلى‏الله‏عليه‏و‏آله) نيز كارهاى مربوط به درون خانه را براى فاطمه (عليهاالسلام) و كارهاى بيرون خانه را براى على (عليه‏السلام) تعيين كرد. حضرت فاطمه زهرا (عليهاالسلام) فرمودند: جز خدا كسى نمى‏داند كه من چقدر از اين تقسيم خوشحال شدم زيرا از شانه به شانه شدن با مردان بيگانه نجات يافتم و مشكل برخورد با مردان نامحرم از دوشم برداشته شد.
[وسائل ج 14: 123 ح 25341]

مِن دُعاءِ فاطِمَةَ الزَّهراء عليهاالسلام: اَلّلهُمَّ اِلَيْكَ نَشْكُو فَقْدَ نَبِيِّكَ وَرَسُولِكَ وَصَفِيِّكَ وَارْتِدادَ اُمَّتِهِ وَمَنْعِهِمْ اِيّانا حَقَّنَا الذَّى جَعَلْتَهُ لَنا فى كِتابِكَ الْمُنْزَلِ عَلى نَبِيِّكَ بِلِسانِهِ؛
يكى از دعاهاى حضرت فاطمه زهرا (عليهاالسلام) این بود: بارالها: ـ درد جانكاه ـ از دست دادن پيامبر و فرستاده برگزيده‏ات را به تو باز مى‏گوييم و نيز عقبگرد امّتش و جلوگيرى آنان از دسترسى ما به حقى را كه تو در كتاب و برزبان پيامبرت تعيين كرده‏اى به تو شكايت مى‏كنيم.
[صحيفة الزهرا:174 ]

حضرت فاطمه زهرا (عليهاالسلام) فرمودند:
مَرَّ بى رَسُولُ‏اللّه‏ِ صلى‏الله‏عليه‏و‏آله وَأَنَا مُضْطَجِعَةٌ مُتَصَبِّجَةً فَحَرَّكَنى بِرِجْلِهِ وَقالَ يا بُنَيَّةَ قُومى فَاشْهَدى رِزْقَ رَبِّكِ وَلاتَكُونى مِنَ الغافِلينَ، فَاِنَّ اللّه‏َ يُقَسِّمُ اَرْزاقَ النّاسِ ما بَيْنَ طُلُوعِ الْفَجْرِ اِلى طُلُوعِ الشَّمْسِ؛
روزى پيامبر خدا (صلى‏الله‏عليه‏و‏آله) آمد در حالى كه من پس از نماز صبح خوابيده بودم، پيامبر (صلى‏الله‏عليه‏و‏آله) با پاى مباركشان مرا تكان دادند و فرمودند: دختركم برخيز و شاهد روزى پرورگارت باش ـ در طلب روزى بكوش ـ و از غافلان مباش زيرا خداوند روزى مردم را به هنگام سپيده صبح تا طلوع خورشيد تقسيم مى‏كند.
[مسند فاطمة الزهراء: 219.]

حضرت مهدى(عليه‏السلام ) فرمودند:
وَ أنَا أعُوذُ بِاللّه‏ِ مِنَ الْعَمى بَعْدَ الْجَلاء، وَمِنَ الضَّلالَةِ بَعْدَ الهُدى وَ مِنْ مُوبِقاتِ الْأعْمالِ، وَ مُرْدياتِ الْفِتَنِ فَإنَّهُ عَزَّ وَ جَلَّ يَقُولُ: الم أحَسِبَ النّاسُ أنْ يُتْرَكُوا أنْ يَقُولُوا آمَنّا وَهُمْ لا يُفْتَنُون؛
به خدا پناه مى‏برم از كورى بعد از روشنايى و روشن بينى و از گمراهى بعد از هدايت، و از چيزهايى كه موجب نابودى اعمال مى‏شود و به او پناه مى‏برم از آزمايشهاى هلاك كننده. زيرا خداوند متعال فرمايد: آيا مردم تصور مى‏كنند همين كه گفتند ايمان آورديم رها مى‏شوند و مورد آزمايش قرار نمى‏گيرند؟
[بحارالانوار، ج 53 ص 190.]